SAKLI AYNALARIM
Yansıma... Ebedîyete göç ederken o son yolculukta uğurlayamadığım koca çınarımız,Anneannemizin vasiyeti olan hayrında bulunmak, onunla bir nevî vedaydı benimkisi... 90 yaşında ailemizin en büyüğü, yaşayan efsanemiz, yaşadıkları, anlatımları, hikayeleri,manileri, türküleri ve o güçlü nefesi kesilmişti artık, ATA topraklarımızdaki tüten ocağımız sönmüştü... Doğa, huzur ve manevîyat üçgeni dediğim Çaltılıdan, evimden hazırlanıp yola viran olduğumuzda yüreğim denizin köpük köpük kabarması gibi kabarmış,dalgaların denizde çalkalandığı gibi, tüm duygularım birbirine çarparak çalkalanmaya başlamıştı, kafamda sadece onun konuşmaları vardı, köye yaklaştıkca bu defa sadece anneannem değil beni büyüten kadın babaannem de gözümde canlanmaya başladı, o yemyeşil,bahar gelmiş dağlarında açan sarı çiceklerle bu topraklarda ATALARIMIN yaşadıkları, mücadeleleri,yaşanmışlıkları dilimden sözcüklerle, gözümden gözyaşlarıyla dökülmeye başladı... ATALARIMA teşekkür ettim, benliğimin, kimliğimin, insan...