Her seyden biraz...

HAYATIMDAKİ EN DEĞERLİ KADINLAR ve DÜNYA KADINLARINA !!! 1909 senesinde dünyaya gelen, ailesinden, özellikle büyük babamızdan (Kamil Hoca) aldığı hayat felsefesini ömrü boyunca, hatta en zor, geçmez, bitmez denilen günler de bile inancını, umudunu yitirmeden çevresindeki insanlara veren... Ve o 66 yaşında iken, beni 40 günlük bebekken bağrına emanet alan... Sevgiyi, vicdanı, şefkati, inancı, umudu, emeği, sadakati, vefayı, tuttuğunu koparmayı KADININ GÜCÜNÜN SONSUZLUĞUNU ÖĞRETEN KADIN!!! BABAANNEM!!! Çocukluğum boyunca hep sitem dolu duygular içerisinde olduğum, yaş aldıkça, yaşadıkça, geriye doğru düşündükçe, anne olunca ve dünyadan edebîyete verdiğim en büyük kayıp babamın ardından, değerinin paha biçilemez olduğunu anladığım KADIN !!! Direncimi, çalışma azmimi, ailenin en değerli varlık olduğu bilincini, onurlu hayat mücadelemi, özgürlüğümü, bana örnek duruşuyla öğreten kadın ANNEM !!! Manevîyatı, manevî huzuru ve korunmayı , kadının kendi değer bilincini, neşeyi, hüznü, ...

Zaman yine su gibi akıp geçmiş... Saatler, günler, haftalar, aylar derken bir de bakmışsınız seneler olmuş. Son iki ay önce yazmışım,elbette yazmak istediğim anlar oldu, hatta yaşadığım olaylara anî reaksiyonla, hemen yazıya geçirmek istediğim anlar, anılar, olaylar, güzellikler, lakin ben konuşmaya başladığım gibi yazmaya da başlayınca hemen bitiremiyorum. Zaman, dedim ya az önce, çokca zamana ihtiyacım oluyor, çünkü daldım mı, kimse kaldıramıyor başından, öyle derin yani. Bu zaman zarfında çok güzel heyecanlar, mutluluklar, koşturmacalar yaşadım,hatta ailece de yaşadık, ama o konuları, yani seyahat anılarını tek tek konu almak istiyorum, çünkü oldukça fazla. Bu yazımda konum "UCUZ INSANLAR" üzerine, hatta promosyon da diyebilirim! Insanları sınıflandırmam, ayrıştırmam,herkese saygı çercevesinde, haz etmesem dahi normal davranırım ki, bu INSANÎ bir davranıştır,ama hadsiz olan,saygısız olan insanlara da asla tahammülüm yok!!! Heeee ben yine haddimi bilir "edebim e...