Her seyden biraz...

Selam, 29 Mart 2020 Pazar, Koronalı günlerin, izole yaşamın 19.cü günü ... Sizi bu yazımla Afrika'nın incisi Uganda'ya şöyle bir götürüp, gezdirip getireceğim, yola çıkmaya hazır mısınız? Her ne kadar tüm güzelliklerini görememiş olsak da, yeniden o güzel yerleri görebilme ümidiyle, gördüğümüz yerleri kafamda yeniden canlandırarak sizlerle birlikte yeniden oraları gezeceğim, bu vesile ile sizleri güncel konu Korona dan uzaklaştırmış olurum diye düşündüm😉 Hadiiiii yola çıkmaya hazır mısınız ? Biz de gitme fikri oluştuğunda çevremizden gelen, bizleri biraz da ürperten, endişelendiren konuşmalar aklıma geldiğin de  "bilinmeyenin insani nasıl da korkuttuğuydu, gerçî bende ki sadece endişeydi, endişe de bir nevi korku aslında değil mi ! Ama ben her zaman ki gibi, hep iyi düşündüm, "Allah büyüktür" deyip, tedbirlerimizi alıp, tevekkül ettim ki, nihayetinde inanın endişe ve korkuya hiç mahal olmadığını yaşayarak gördük ! Tedbirler neydi ? Aşılar, üzerim...

22 Mart 2020 Pazar Güneşin içimizi ısıttığı, ama dışarıda havanın buz kestiği, ilkbaharın müjdecisi sarı, mor çan çiçeklerinin topraktan yeryüzüne merhaba dediği, ağaçların pıtırcık  filizlerinin yüreğime, güzel günler yakındır umudunun serpildiği bir Pazar gününden... Corana Virüsünden kaynaklanan korku, tedbir, biraz da mecburiyetten zoraki evde kalma sürecindeyiz, severek ama yoğunluktan firsat bulupta yapamadıklarımı gerçekleştirmek güzel... 19 Nisan a kadar sürecek olan izole bir yaşam... Yalnızlıkları hep sevmişimdir, kafa dinlemek için hep arada herşeyi geride bıraktığım kaçışlarım olmuştur, ama evimde uzun soluklu hiç böyle bir yalnızlığı yaşamamıştım, ilk günleri tüm aile evde temizlikle geçirdik, doğrusu temizlik yapmayı hiç sevmem, o nedenle  genelde ev işlerini hep ayırarak yaparım, bir gün de hepsini yaptığımm çok çok nadirdir. Bahar temizliği oldu vesilesiyle, perdeler, camlar, halılar, dolaptaki fazlalıklar bir çoğu halledildi, ama daha çok yapacak şey...

29 Ağustos 2019 Hamburg-Izmir ucuşunda Ne kadar çok zaman geçmiş... Şöyle bir paylaşımlarıma baktığımda oldukça uzun bir zaman olmuş! Su gibi akan zaman ... Ah bu zaman ! Yine hep arzuladığım yazılarım, içimi döktüğüm,mutlu olduğum paylaşımlarım! Hep bir eksiklik hissetmeme rağmen bir türlü başına geçipte yazamadıklarım! Neler yaşanmış, mutluluklar, hüzünler, acılar ve kayıplar ! Ahhhhhh içimizi yakıp inanamadığımız o ebedi ayriliklar... Ve ben bugün bir seyahat esnasında bulduğum kısa boşluğu yazarak değerlendirmeyi tercih ettim. 29 Ağustos Türkiye'ye memleketime gidiyoruz, bir grup arkadaşla Festival yolculuğumuz, oldukça heyecanlı ama bir o kadar da içim buruk... Daha bir ay önce görüştüğümüz, hasta olduğunu bilmemize rağmen genç olduğundan içimizde hep iyileşeceğine dair ümit biriktirdiğimiz, annemlerin en küçük kardeşi, çocuklarımın onkel dediği, benim dayım 12 gün önce ebedîyete gitti ve yine bir veda bile edemeden. B...

Manevî değerlerimize yolculuk, Uganda seyahat günlüğü... Bu defa başka, bambaşkaydı seyahatimizin nedeni ! Amaç yeni bir ülke, şehir tanımak değil, yoksulluk içerisinde ki insanlara özellikle, çocuklara, minicikte olsa dokunabilmekti, niyetimiz de yardım edebilmek vardı... Iki yıl önce doktorumuz Mustafa Yoldaş'ın yine bir Uganda seyahatinin ardından sohbetimiz esnasında ortaya çıkan davetti... 2000 yılında o güne değin Kurban kesiminin hiç yapılmadığı, gidilmemiş bir ülke olan Uganda'ya 460 kurban yardımı ile kestikleri kurbanların dağıtımını yapıp, edindikleri güzel arkadaşlıkların günümüze kadar gelmesi, dostluğa dönüşen arkadaşı Hamid beyin daveti ile 2018 yılında okul ve yetimhaneyi gezerken adlarına açılan kuyunun olduğu köydeki viran, harabe okulun tadilat masraflarını önce arkadaşı ile kişişel olarak başlatıp, sonra Hasane derneği ile kardeş köy okulu olarak tadilatını başlattıklarını anlatması, benim de "haberimiz olsaydı, ben ve çevremdeki arkadaşlarım da ...